στην καρδιά των λαϊκών μαζών.
Ήξερε να το κάνει πολύ καλά αυτό ο Κώστας Χατζής, ένα παραπάνω καθώς ο ίδιος ανήκε σε φυλετική, θρησκευτική και πολιτική μειονότητα. Ποτέ δεν το έκρυψε, μα και καθόλου όλα αυτά δεν περιόρισαν τη λαοφιλία του.
Για όλους ήταν ένας αγαπημένος τραγουδοποιός, ένας καλλιτέχνης με συνέπεια και σταθερή πορεία μέσα στο χρόνο.
Τα τραγούδια του Κώστα Χατζή τα ξέρω όλα απ' έξω από μικρή. Πολλά τα τραγουδούσα ενώ ήμουν 3 χρονών με μεγαλύτερη ευχέρεια από το "Αχ κουνελάκι".
Κι αυτό επειδή το "Αχ κουνελάκι" το άκουγα σπάνια, ενώ τον Κώστα Χατζή συνεχώς! Κυρίως κατά τις συχνότατες απογευματινές μας βόλτες σ' όλα τα χωριά του Νομού Ηρακλείου...
Στο διεθνές το μαγαζί
Στο Διεθνές το μαγαζί
πίναν παρέα δυο χαζοί
και λέγαν τα δικά τους
Λέγαν για τους πολιτικούς
πως μοιάζουν σαν τους ποντικούς
που τρώνε τα παιδιά τους
Μπορεί να μην ήξερα τι είναι το "διεθνές το μαγαζί" και να μην μπορούσα να καταλάβω την παρομοίωση μεταξύ πολιτικών και ποντικών, αλλά αυτό δεν με εμπόδιζε σε τίποτα να έχω μάθει απ' έξω τους στίχους και να διασκεδάζω χρησιμοποιώντας χωρίς συνέπειες την "κακιά λέξη" "χαζοί".
Διότι για όσους ίσως δεν το γνωρίζουν, πριν από 40 χρόνια, η λέξη "χαζός" ήταν "κακιά" και δεν επιτρεπόταν να τη λένε τα "καλά" παιδιά. Κι αυτό γιατί "ακόμα κι αν ήταν πράγματι κάποιος χαζός, ο καημενούλης δεν το ήθελε, οπότε εμείς που είμαστε έξυπνοι, θα φερόμασταν χαζά αν του το επισημαίναμε"...
Αχ, τι αθώες εποχές! Πόσο αλαργινές από τις μικρότητες τις σημερινές... Μου λείπουν αυτές οι εποχές...
Με κάνει να λυπάμαι που ενώ το "διεθνές το μαγαζί" είναι σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ...
Που είναι σαν να γράφτηκε, μόλις χθες για όσα ζούμε σήμερα...
Εντούτοις, δεν γεννιούνται Χατζήδες, ενώ μειώνονται με τα χρόνια όσοι θα μπορούσαν να τους ακούσουν ή να τους κατανοήσουν...
Παρόλα αυτά, νοιώθω τυχερή γιατί προσωπικά μεγάλωσα με τον Κώστα το Χατζή...
Γιατί με συγκινούν οι στίχοι των τραγουδιών του...
Γιατί με ενθουσιάζουν οι αλληγορίες τους...
Χρόνια πολλά Κώστα Χατζή! Σε ευχαριστούμε για όσα μας πρόσφερες.
Ακολουθεί το "Διεθνές το Μαγαζί", το οποίο αφιερώνω στη μνήμη του πατέρα μου (του Νο 1 θαυμαστή του Κώστα Χατζή), αλλά και σε κάθε "νέο μοναχό" που υπάρχει στη γη για να μας δίνει ελπίδα...
Στο διεθνές το μαγαζί
Στο Διεθνές το μαγαζί
πίναν παρέα δυο χαζοί
και λέγαν τα δικά τους
Λέγαν για τους πολιτικούς
πως μοιάζουν σαν τους ποντικούς
που τρώνε τα παιδιά τους
Στο Διεθνές το μαγαζί
μονολογούσαν οι χαζοί
για της ζωής το κρίμα
πως ειν’ ντροπή πως ειν’ ντροπή
όλου του κόσμου οι σοφοί
να πουληθούν στο χρήμα
Και ένας νέος μοναχός
αφουγκραζόταν σκεφτικός
παράμερα πιο πέρα
κι έλεγε να ‘τανε χαζοί
όλοι οι άνθρωποι στη γη
θα βλέπαμε άσπρη μέρα
Στο Διεθνές το μαγαζί
γίνανε φέσι οι χαζοί
κι ελέγανε πως φτάνει
πως κάθε πόλεμο στη γη
τον κάνουν οι λαθρέμποροι
και οι βιομηχάνοι
Στο Διεθνές το μαγαζί
μιλούσανε οι δυο χαζοί
γι αγάπη και ειρήνη
κι όμως οι άσοφοι σοφοί
αφήνουν νηστικούς στη γη
και πάνε στη σελήνη
Στο Διεθνές το μαγαζί
γελούσανε οι δυο χαζοί
ελέγανε αστεία
Λέγαν πως ψέμα αν θες να πεις
αν θέλεις να γελά κανείς
λέγε Δημοκρατία
Στο Διεθνές το μαγαζί
αφού τα ήπιαν οι χαζοί
τα είπαν κι ένα χέρι
λέγαν πως θα ‘ρθει η στιγμή
να αγκαλιαστεί όλη η γη
με τ’ άσπρο περιστέρι
Οι στίχοι γράφτηκαν από το Γιάννη Παπανικολόπουλο, πίσω στο 1974...
Πίσω; ή μήπως μπροστά;