των διασκευών που υπέστη, με πρώτη της Lulu και αργότερα των Nirvana.
Εμείς εδώ δεν είμαστε fun των διασκευών. Ο κανόνας μας είναι πως πάντα η αρχική εκτέλεση είναι καλύτερη από τη διασκευή. Αλλά η διασκευή του "The Man Who Sold The World" από τους Nirvana είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα!
To The Man Who Sold the World γράφτηκε και ηχογραφήθηκε από τον Ντέιβιντ Μπάουι, το 1970, και συμπεριλήφθηκε στον δίσκο του The Man Who Sold the World. Το τραγούδι δεν κυκλοφόρησε αρχικά σε single, από τον Μπάουι. Ευρύτατα γνωστό έγινε μέσω των διασκευών που υπέστη, με πρώτη της Lulu και αργότερα των Nirvana. Η διασκευή της Lulu έφτασε στο νούμερο 3 των βρετανικών charts, μπαίνοντας παράλληλα και σε άλλα, ενώ η διασκευή των Nirvana έφτασε στο νούμερο 1 των πολωνικών charts, ενώ παράλληλα μπήκε και σε διάφορες κατηγορίες τou Billboard. Κατά τ' άλλα έχει διασκευαστεί από πολλά συγκροτήματα και καλλιτέχνες, όπως για παράδειγμα από τον Μάικλ Στάιπ των REM.
Μα, τι σημαίνει;
Στο BBC Radio 1, στις 8 Ιανουαρίου 1997, ο Bowie ερωτήθηκε από τη Mary Anne Hobbs για το τραγούδι. Μα τι σημαίνει; Πως το έγραψες; Ο ίδιος σχολίασε: "Υποθέτω ότι το έγραψα επειδή υπήρχε ένα κομμάτι του εαυτού μου που έψαχνα. Ίσως τώρα που αισθάνομαι πιο άνετα με τον τρόπο που ζω, η ζωή μου, η ψυχική μου κατάσταση (γέλια) και η πνευματική μου κατάσταση, έχουν κάποιο είδος ενότητας τώρα. Αυτό το τραγούδι για μένα πάντα επεξηγεί πώς αισθάνεστε όταν είστε νέος, όταν ξέρετε ότι υπάρχει ένα κομμάτι του εαυτού σας που δεν έχετε ενώσει ακόμα ακόμα. Αναζητώντας, αυτή τη μεγάλη ανάγκη να μάθετε ποιοι είστε πραγματικά".
Άβυσσος...
«Νόμιζα ότι πέθανες μονάχος, εδώ και πολύ, πολύ καιρό» τραγουδά ο ανώνυμος αφηγητής στο χαρακτήρα του The Man Who Sold the World. «Ω όχι, όχι εγώ», έρχεται η απάντηση. «Ποτέ δεν έχασα τον έλεγχο».
Τελικά, υπάρχουν στην πραγματικότητα δύο χαρακτήρες σε αυτό το τραγούδι; Ή ο άνθρωπος που πούλησε τον κόσμο μιλάει στον εαυτό του; Μια που και ο ίδιος ο Μπόουι όταν ρωτήθηκε δεν ήταν ιδιαίτερα επεξηγηματικός, ας μείνουμε στα σίγουρα. Και τα σίγουρα είναι πως οι στίχοι αντικατοπτρίζουν την ατέλειωτη δίψα του καλλιτέχνη για διαγραφή και ξαναγράψιμο του εαυτού του, για την ικανότητά του να ισορροπεί μεταξύ κυνισμού και ιδεαλισμού, μεταξύ καλλιτεχνικής αποστασιοποίησης και ποπ πάθους, χωρίς να είναι ψεύτικος σε κανένα.