Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Οδοιπορικό σ' ένα χωριό χωρίς μόνιμους κατοίκους (φωτορεπορτάζ)...

Ανάμικτα συναισθήματα μας πλημμύρισαν φτάνοντας στους Γουργούθους, ένα χωριό χωρίς μόνιμους κατοίκους στα ορεινά του Δήμου Αμαρίου. Σπίτια όμορφα, παλιά, εγκαταλειμμένα. Άλλα έχουν λεηλατηθεί, άλλα έχουν φιλοξενήσει πρόβατα, όλα, όμως, έχουν μια ιστορία...

Μια ιστορία που λίγο πιο προσεκτικά να αφουγκραστεί κάποιος θα την ακούσει: Την λένε οι τοίχοι, η παλιά οικοσκευή, τα ρούχα που είναι ακόμα στις ντουλάπες, οι κρύπτες, οι οντάδες, τα εντοιχισμένα στους τοίχους ντουλάπια με τα ποτήρια, τα φλιτζανάκια, το ούζο 12 και το κονιάκ "Μεταξά".

Σσσσσς, ακούμε κι άλλες ιστορίες από άλλα σπίτια... Μας τις ψιθυρίζουν τα παλιά κατσαρολικά που είναι κρεμασμένα πάνω από το νεροχύτη, τα ξύλινα δοκάρια στο ταβάνι, το πορτραίτο του παππού και ο μικρός παραλληλόγραμμος καθρέφτης δίπλα του...

Έξω από το ψιλόλιγνο παράθυρο, ο αέρας φυσάει απαλά... Θέλει να πάρει κι αυτός μέρος στην κουβέντα που έχουμε ανοίξει με το παρελθόν! Διακόπτει τις αφηγήσεις της παραστιάς, του μπαούλου με τα φθαρμένα κλινοσκεπάσματα, της παλιάς σερβάντας, της ψάθινης κούνιας του μωρού...

Σ' ένα δωμάτιο στο πάτωμα μια βαλίτσα περιμένει... Ανοιχτή και άδεια, χρόνια τώρα καρτερεί να γεμίσει με τα ρούχα των ιδιοκτητών της που βρίσκονται ακόμα κρεμασμένα στην ανοιχτή ντουλάπα... Άραγε τι τους έκανε να αναχωρήσουν τόσο βιαστικά; Γιατί δε γύρισαν ποτέ;

Εκείνοι που επέστρεψαν...

Είχαμε ακούσει πως οι Γουργούθοι είναι εγκαταλειμμένο χωριό... Και η αλήθεια είναι πως μόνιμους κάτοικους δεν έχει. Συναντήσαμε, όμως, 2-3 οικογένειες που έχουν αναπαλαιώσει τα σπίτια των προγόνων τους και έχουν αξιοποιήσει την περιουσία που έχουν γύρω από το χωριό και μέσα σ' αυτό: Τα ζωντανά τους, τα καρποφόρα δέντρα τους...

Συναντήσαμε και δύο Τσέχες. Είχαν αγοράσει ένα σπίτι και το έφτιαξαν. Θα έμεναν για λίγες ημέρες... Όμως, μπορεί τελικά να μην το κρατήσουν... Μπορεί και να το πουλήσουν... Θα δουν...

Χωριό πνιγμένο στο πράσινο...

Οι Γουργούθοι βρίσκονται σε απόσταση 42 χιλιομέτρων από το Ρέθυμνο και δύο χιλιομέτρων από το Γερακάρι, σε υψόμετρο 680 μέτρων. Πρόκειται για ένα χωριό πνιγμένο στο πράσινο, με πολλά νερά, καρυδιές και καστανιές...

Τα πολλά τρεχούμενα νερά, δημιουργούσαν στους δρόμους μικρούς λάκκους γεμάτους με νερό, τους γουργούθους. Ήταν τόσοι πολλοί, που τελικά το χωριό έγινε γνωστό με το όνομά τους: Γουργούθοι!

Στο χωριό επιβιώνει ο μύθος του «Αινεία των Γουργούθων», του γέροντα δασκάλου Μιχάλη Γενεράλη που όταν οι Γερμανοί πυρπόλησαν τον οικισμό το 1944, σήκωσε στην πλάτη την 95χρονη μητέρα του μέχρι τις Ελένες για να τη σώσει...

Ακολουθεί φωτορεπορτάζ: Στέφανος Ραπάνης - Image Photo Services

www.voltarakia.gr

Gallery