Η πρόσκληση είχε φτάσει μερικές ημέρες πριν από τη φίλη μας την Άντζελα: "Αν έχετε όρεξη για προσωπικό βολταράκι προς το Ρέθυμνο το Σάββατο, ο αδελφός του Μανώλη, έφτιαξε το σπίτι των παππούδων του στο χωριό και εγκαινιάζει το καζάνι του! Φαράτσι λέγεται το χωριό, αλλά δε ξέρω αν το έχει ο χάρτης για να το βρείτε"!

Η πρόσκληση ήταν αρκούντως δελεαστική: Παρέα καλή, καζάνι, χωριό που δεν ξέρουμε καν αν υπάρχει στο χάρτη... Ακόμα κι αν υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο που θα μπορούσε να απορρίψει μια τέτοια πρόσκληση, σίγουρα εμείς δεν είμαστε από αυτούς...

Πάμε Φαράτσι;

Το χωριό, ο χάρτης ο συμβατικός, δεν το είχε όντως! Αλλά ευτυχώς πλέον έχουμε ίντερνετ, μαζί και τους χάρτες της Google! Ξεκινήσαμε, λοιπόν, με πολύ χαρά το πρωί του Σαββάτου 4 Νοεμβρίου προς το άγνωστο Φαράτσι Μυλοποτάμου...

Ένα χωριό, το οποίο βρίσκεται μετά το Γαράζο Μυλοποτάμου, σε υψόμετρο 320 μέτρα, με πολλά νερά, πράσινο και μόνο ένα μόνιμο κάτοικο!

Ξεκινήσαμε από το Ηράκλειο, οδικώς. Ο καιρός, παρά τις ναζιάρικες ψιχάλες που είχε ρίξει το πρωί, φαινόταν να είναι με το μέρος μας... Ένας ήλιος απαλός, από εκείνον που μας χαϊδεύει και όχι μας καίει, χάριζε στην πλάση τις ευεργετικές του επιδράσεις...

Μπήκαμε στην παλιά "εθνική", παρέα με τον Iggy Pop που μας τραγουδούσε:

"I am a passenger
And I ride and I ride"...

Ο δρόμος πραγματική απόλαυση: Η θάλασσα από τη μία πλευρά... Λόφοι ντυμένοι με τα πράσινα παλτουδάκια τους από την άλλη... Λίγο πριν από το χωριό Μάραθος, βλέπουμε το «βουλισμένο αλώνι» στα δεξιά μας! Ένα μοναδικό φαινόμενο που όσες φορές να το έχουμε δει πάντα το απολαμβάνουμε...

Στ' αριστερά μας βλέπουμε το Στρούμπουλα ψηλά, ανθισμένο φθινοπωρινό ρείκι με τις καμπανούλες του στα χαμηλά... Και συνεχίζουμε...

La-la-la-la-la-la-la-la
La-la-la-la-la-la-la-la, la-la

Μάραθος, Δαμάστα... Το Μάραθος το είχαμε στο νου μας για μεγάλο χωριό... Όμως είναι ένα ηλιόλουστο Σαββατιάτικο πρωινό και η μόνη ανθρώπινη παρουσία που συναντούμε είναι ένας παππούς με τη μαγκούρα του στο ένα χέρι και το εγγονάκι του στο άλλο να διασχίζουν την πλατεία... Αμ και η Δαμάστα; Χωριό κοντινό στο Ηράκλειο τη νομίζαμε... Τελικά δεν είναι!

"I am a passenger
And I ride and I ride"...

Δοξαρό, Απλαδιανά, Γαράζο... Ταβέρνες γραφικές... Τοπίο όμορφο... Καταπράσινο... Οι λάσπες στους δρόμους, μαρτυρούν πως έχει βρέξει εδώ πάνω... Φαραγγάκια... Γεφυράκια... Πορτοκαλιές... Πορτοκαλιές; Ευδοκιμούν τα εσπεριδοειδή τόσο ψηλά;

La-la-la-la-la-la-la-la
La-la-la-la-la-la-la-la, la-la

Φτάνουμε σ' ένα βενζινάδικο... Είναι ανοιχτό, άνθρωπος όμως, πουθενά! Λες να είναι δίπλα στον καφενέ; Μα, βέβαια! Αμέσως τον βρήκαμε... "Είκοσι ευρώ βενζίνη και μια πληροφορία παρακαλώ: Κατά που πέφτει το Φαράτσι"; Ο άνθρωπος μας δείχνει με το ένα του χέρι, ενώ ταυτόχρονα βάζει βενζίνη με το άλλο: "Κατά εκεί θα τραβήξετε, μα είναι αλάργο ακόμα"...

Επιβιβαζόμαστε στο αυτοκίνητο, κοιταζόμαστε και αναρωτιόμαστε: "Αλάργο; Δηλαδή, πόσο αλάργο μπορεί να είναι ακόμα"; Η μηχανή παίρνει μπροστά...

"I am a passenger
And I ride and I ride"...

Μόλις πεντακόσια µέτρα από τα Μουρτζανά επί της παλιάς εθνικής οδού βρίσκεται η διακλάδωση που µας οδηγεί στον ορεινό Μυλοπόταµο. Πριν όµως στρίψουµε µπορούµε να συνεχίσουµε λίγα µέτρα παρακάτω και να επισκεφθούµε την Κάτω Βρύση Γαράζου. Περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους µε νερά και δέντρα όπου υπάρχει ενετικός καλντεριµόδροµος ο οποίος µας οδηγεί µε τα πόδια στο Γαράζο εάν θέλουµε να περπατήσουµε. Εκεί βρίσκεται και το δάσος της Παναγίας. Μπα, θα το προσπεράσουμε... Έχουμε καζάνι να μας περιμένει!

La-la-la-la-la-la-la-la
La-la-la-la-la-la-la-la, la-la

Περνάμε το Γαράζο... Έρημα κι εκεί... Προχωράμε κι άλλο... κι άλλο... να η διασταύρωση! Στρίβουμε προς το Φαράτσι...

Κοιτάμε τον ορίζοντα... ψάχνουμε να βρούμε τον καπνό του καζανιού που θα μας οδηγήσει στον προορισμό μας...

"I am a passenger
And I ride and I ride"...

Καπνός πουθενά... Μόνο ένα όμορφο καταπράσινο τοπίο κι εμείς... Προχωράμε... Ανοίγουμε τα παράθυρα... Αν δε δούμε τον καπνό, μπορεί να τον... μυρίσουμε! Αν όχι τον καπνό, το καζάνι, έστω, είναι χαρακτηριστική η μυρωδιά του! Α, τι βλέπουμε; Να ο καπνός, να και άλλα αυτοκίνητα και κόσμος... Φτάσαμε!

Το Φαράτσι είναι χωριό εγκαταλειμμένο... Που βρέθηκε τόσος κόσμος; Α, θα πρόκειται για καζάνι με ανοιχτή κάλεση! "Καλημέρα, τι κάνετε"; "Κοπιάστε"!

Το καλωσόρισμα στο χωριό με τον μοναδικό μόνιμο κάτοικο!

Κοπιάζουμε... Μας υποδέχονται οι φίλοι μας, ο Μανώλης με την Άντζελα, μα και ο οικοδεσπότης, αδερφός του Μανώλη, Γιάννης Γαλανός, ο οποίος ζει μόνιμα στην Αμερική, αλλά αγαπά πολύ τον τόπο του... Έφτιαξε το σπίτι των παππούδων του στο χωριό και έχει βρει τρόπο να το έχει ανοιχτό για όλους τους συγγενείς, είτε βρίσκεται, είτε δε βρίσκεται ο ίδιος εκεί...

Η χαρακτηριστική μυρωδιά που σκορπά η φρέσκια ρακί μπαίνει στα ρουθούνια μας, πριν διαβούμε το κατώφλι του καζανιού που εγκαινιάζεται σήμερα... Σύσσωμη η οικογένεια Γαλανού, δεν σταματά να υποδέχεται κόσμο... Αρχίζουν οι συστάσεις: Γνωρίζουμε κόσμο πολύ, ανάμεσά τους και τον κ. Κώστα, το μοναδικό μόνιμο κάτοικο του χωριού! Τον ρωτάμε πως είναι η ζωή στο Φαράτσι το χειμώνα. Μαθαίνουμε πως έχει τις δυσκολίες της... Μια φορά είχε αποκλειστεί από τα χιόνια επί 3 ημέρες μέσα στο σπίτι του: Ευτυχώς είχε ξύλα, πατάτες και τσιγάρα!

Πλουσιοπάροχη φιλοξενία: Είχε μέχρι πατάτες τηγανιτές στην παρασιά!

Όποιος έχει στο νου του τα παλιά καζάνια, όπου η ρέγουλα γινόταν με ελιές, παξιμάδι και πατάτες οφτές, να τα ξεχάσει. Το καζάνι στο Φαράτσι είχε γεύμα πλουσιοπάροχο: Κρέας βραστό με μακαρόνια και γραβιέρα, κουνέλι στιφάδο, κρέατα οφτά και τσιγαριαστά, σαλάτες και το καλύτερο: Πατάτες τηγανιτές στην παρασιά! Οι δεκάδες καλεσμένοι είχαν φέρει τόσα γλυκά που γέμισε ολόκληρος μπουφές, ενώ την όμορφη εκδήλωση πλαισίωσαν καλλιτέχνες κρητικής μουσικής που έπαιζαν ζωντανά.

Κάποια στιγμή μια τούρτα πέρασε από το πλάι μας... Ο οικοδεσπότης μας είχε γενέθλια: Να ζήσεις Γιάννη και χρόνια πολλά... Ευχές, χοροί, χαρίσματα, γέλια, πειράγματα, ιστορίες παλιές, μα και νέες... Όλα στο καζάνι του Μετζοβασίλη! Οι ώρες περνούσαν ευχάριστα και το κρασί δε σωνόταν όσο κι αν πίναμε... Η ρακή το ίδιο! Δε μπορούσαμε να τος εξεσυνωριστούμε! Είχαμε δρόμο μπροστά μας...

Ευχαριστούμε την οικογένεια Γαλανού για τη φιλοξενία. Και την άλλη βόλτα με το καλό!

La-la-la-la-la-la-la-la
La-la-la-la-la-la-la-la, la-la

www.voltarakia.gr

Ακολουθεί φωτορεπορτάζ: Στέφανος Ραπάνης - Image Photo Services