Μια βόλτα στην ξεχωριστή Μονή Απεζανών (photos)

Με αφορμή τη σημερινή γιορτή του Αγίου Αντωνίου κάνουμε ένα βολταράκι στη Μονή Απεζανών, που είναι αφιερωμένη στη χάρη του. Η Μονή που άκμασε στο παρελθόν και διαθέτει σπουδαία ιστορικά κειμήλια ενώ φιλοξένησε σπουδαίους λόγιους μοναχούς που έφθασαν ως τον Πατριαρχικό θρόνο, πλέον ζει μια νέα εποχή.

ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΚΑΛΛΕΡΓΗ

Η Μονή, ιδιαίτερα αγαπητή στην περιοχή της Μεσαράς, που κάποια στιγμή κινδύνεψε να μείνει χωρίς μοναχούς, σήμερα διαθέτει επτά, οι οποίοι ήρθαν από διάφορες περιοχές για να μονάσουν στη Μονή που αγναντεύει τον κάμπο από τα Αστερούσια Όρη και βρίσκεται μια ανάσα από το Λιβυκό πέλαγος.

Με ηγούμενο τον άλλοτε Αγιορείτη Μοναχό Γαβριήλ, και σκληρή καθημερινή δουλειά που δεν περιορίζεται στο πνευματικό έργο αλλά και σε χειρωνακτικές εργασίες το Μοναστήρι καθημερινά αποκτά τη νέα του μορφή.

Ο σπουδαίος ελαιώνας με τις αιωνόβιες ελιές που κάποιες από τις οποίες υπολογίζεται ότι είναι ακόμα και 18 αιώνων, δικαιώνει τη Μοναστική κοινότητα που υλοποίησε την ιδέα της αναβίωσης του.

Η Μονή Απεζανών πέρα από τη σημαντική ιστορία της, αν δεν ήταν Μοναστήρι, θα μπορούσε να είναι κάλλιστα ένα Αγροτικό ή λαογραφικό μουσείο. Οι φωτογραφίες με τα πατητήρια, τα πιθάρια, τα αγροτικά εργαλεία και τα χειροποίητα εργόχειρα και Κρητικά υφαντά θα μπορούσαν να είναι η βάση για ένα χώρο όχι μόνον επισκέψιμο αλλά και με αρκετό ενδιαφέρον.

Για την ιστορία της Μονής υπάρχουν διάφορες εκδοχές. Στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητρόπολης Γορτύνης και Αρκαδίας αναφέρεται:

“Εἶναι κτισμένη πάνω στά Ἀστερούσια Ὄρη. Ὁ παλαιός φρουριακὸς χαρακτῆρας της ἔχει ὑποστεῖ μεγάλες ἀλλοιώσεις. Τὸ Καθολικὸ της εἶναι τρίκλιτο καί εἶναι ἀφιερωμένα στὸν Ἅγ. Ἀντώνιο, στὴ Μεταμόρφωση καὶ στοὺς Τρεῖς Ἱεράρχες.

Ὑπάρχουν διάφορες παραδόσεις γιά τήν ἵδρυσή της ὅπως π.χ. γιά τή μετακίνηση μοναχῶν, περί τόν 14ο αἰ., ἀπό τό Ἁγιοφάραγγο πρός τά Ἀστερούσια οἱ ὁποῖοι φέρεται νά ἵδρυσαν τήν Ἱ. Μονή. Σώζονται ἐκκλησιαστικὰ κειμήλια, πού ἀπέμειναν ἀπό καταστροφές τῶν Βενετῶν καί Τούρκων. Ἡ Ἱ. Μονὴ ὑπῆρξε ὁρμητήριο ἐπιφανῶν ἀνθρώπων τῶν γραμμάτων, ὅπως ὁ Ἡγούμενος Μελέτιος Συρίγος, τό 1626, ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Μελέτιος Πηγᾶς καί ἄλλοι, ἀπετέλεσε δέ ἀντιπαπικὸ κέντρο κατὰ τὴν Ἑνετοκρατία.

Ἡ Ἱ. Μονή ἔχει πολλά μετόχια καί εἶχε μετόχιο στήν Σμύρνη τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, μέχρι τίς ἀρχές τοῦ 20ου αἰ. Τό Μοναστῆρι μαρτυρεῖται σέ ἔγγραφα μέ διάφορα θέματα ἀπό τόν 14ο αἰ. μέχρι τήν ἐποχή μας, κάποια ἀπό αὐτά ἔχουν δημοσιευθεῖ, ὅπως τά βρίσκουμε π.χ. στό δίτομο ἔργο τοῦ κ. Ν. Ψιλάκη «Μοναστήρια καί ἑρημητήρια τῆς Κρήτης»,

ἐνῶ ἄλλα περιμένουν τή δημοσίευσή τους ὅπως π.χ. ἡ ἐργασία τοῦ κ. Ἰ. Κ. Μαυρωμάτη, Καθηγητῆ τοῦ Πανεπιστημίου Ἰωαννίνων, μέ θέμα: «Συμβολή στήν ἱστορία τοῦ Μοναστηριοῦ τοῦ Ἁγ. Ἀντωνίου τῶν Ἀπεζωνῶν», ἡ ὁποία ἀνακοινώθηκε στό 3ο Διεθνές Συνέδριο τῆς Ἱ. Μητροπόλεώς μας, μέ θέμα: «Τό προσκύνημα ὡς τόπος συνάντησης ἀνθρώπων, λαῶν, θρησκειῶν, πολιτισμῶν», τό ὁποῖο πραγματοποιήθηκε τό 2017”.