Την Κυριακή 19 Μαρτίου 2017 και ώρα 12 μ.μ. θα γίνει συνάντηση-μνημόσυνο στη θέση Λυγια Βιάννου στη μνήμη των τριών αδερφών Βερβελακη... Τα αδελφάκια, Ευαγγελία ετών 8, Μαρία ετών 12 και Στυλιανός ετών 15, παιδιά του Γεωργίου Βερβελάκη από το Κεφαλόβρυσι Βιάννου, βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς, επειδή αρνήθηκαν να υποδείξουν που είχε κρυφτεί ο πατέρας τους..

Η Χριστίνα Μαστρογιωργάκη με αφορμή το μνημόσυνο έκανε στο facebook μια ανάρτηση που αξίζει να διαβάσουμε όλοι...

"Ηταν Ιούνης του 2013 όταν, ένα μεσημεράκι, μου τηλεφώνησε ο κ. Νίκος Βερβελάκης από τον Πεύκο Βιάννου, και με ευγένεια ζήτησε τη γνώμη μου για ένα αγροτικό δρόμο που ήθελε να ανοίξει σε ένα κτήμα του. Ήταν παλιός μου πελάτης - από την εποχή που διατηρούσα Τεχνικό Γραφείο - για πολλούς λόγους μου ήταν πάντα συμπαθής και δεν μπορούσα να του αρνηθώ... Του είπα πως βρισκόμουν στη Σύμη ένα χωριό κοντά στο δικό του και πως θα μπορούσαμε να πάμε αμέσως στο κτήμα του... Λίγη ώρα μετά έμπαινα στο παλιό αγροτικό του, έβαζα τη φωτογραφική μου μηχανή στα πόδια μου, και κατηφόριζα μαζί του για τη θέση "Κόρνιας" του Πεύκου Βιάννου... Ο ερημικός παλιός χωματόδρομος περνούσε μέσα από πεύκα κι ελιές και, παρά τα ταρακουνήματα, μας άφηνε να βλέπουμε προς τα αριστερά τη περιοχή της Ιεράπετρας και προς το νότο και δυτικά το Λιβυκό να λαμπυρίζει κάτω από τον μεσημεριανό ήλιο...

Ο κύριος Νίκος, κάποια στιγμή έστριψε δεξιά και αφού οδήγησε ακόμη καμιά πεντακοσαριά μέτρα, ακινητοποίησε το αμάξι και μου έγνεψε να κατεβώ... Ήταν ερημιά, η φύση ακούνητη, το φως θαμβωτικό, γυάλιζε η πλάση... Παρόλα αυτά τα θετικά, εμένα σφίχτηκε η καρδιά μου χωρίς να ξέρω γιατί. Κάτι παράξενα θλιβερό πλανιόταν στην ατμόσφαιρα, μια ενέργεια δυνατή μα καταθλιπτική με κυρίευσε... Ένιωθα μέσα στην ερημιά, μια τουλάχιστον ακόμη, απόκοσμη παρουσία... Ανεξήγητα άρχισα να τρέμω...

Περπατήσαμε λίγα μέτρα και βρεθήκαμε μπροστά σε ένα χάλασμα... Μια εντοιχισμένη μαρμάρινη πλάκα, μου "έδειξε" την... ταυτότητα του τόπου:

"Σ'αυτό το μετόχι , στις 14-9 1943 σκοτώθηκαν από τους Γερμανους, αφού βασανίστηκαν απάνθρωπα τα παιδιά του Γιώργου Βερβελάκη:

Η Ευαγγελία 8 ετών

Η Μαρία 12 ετών

Ο Στέλιος 15 ετών

επειδή αρνήθηκαν να δείξουν που είχε κρυφτεί ο πατέρας τους", έγραφε...

- Κύριε Νίκο, εδώ; Εδώ έγινε το κακό στα αδέλφια σας;
Ο κυρ-Νίκος έβαλε τα κλάματα...

- Εδώ Χριστίνα... εδώ τα τρόμαξαν, τα έδειραν, τα τυράννησαν, τους έβγαλαν τα νύχια, τους έκοψαν τα μέλη, τα θανάτωσαν... το ένα μετά το άλλο...
Από 'δω, τα φόρτωσε ο πατέρας στο γάιδαρο και τα κουβάλησε κομματιασμένα στη μάνα...

Δεν θυμάμαι πόση ώρα έκανα να συνέλθω... Θυμάμαι μόνο πως σαν επέστρεψα στο δικό μου χωριό, τα 'βαλα με όλους (εμένα, το κράτος, τους δημάρχους, τους δασκάλους, όλους τους φορείς) όσους δεν προβάλλουν αυτή την ιστορία, δεν προσκυνούν κάθε τόσο τις πέτρες τούτου του σπιτιού, δεν αναθεματίζουν από το πρωί ως το βράδυ, και με κάθε τρόπο, τον ναζισμό...

ΚΑΛΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ......αύριο (σ.σ. σήμερα) Κυριακή, γίνεται, για πρώτη φορά μνημόσυνο στον τόπο του μαρτυρίου αυτών των τριών ηρώων...
Να είμαστε ΟΛΟΙ εκεί"...

Φωτογραφία: Από την ανάρτηση της κ. Μαστρογιωργάκη.