Το ποπ κορν είναι ένα καθαρά αμερικανικό προϊόν. Οι Ευρωπαΐοι έμαθαν για την ύπαρξή του μια ημέρα σαν σήμερα στις 22 Φεβρουαρίου του 1630. Είναι ιστορικά καταγεγραμμένο ότι κατά τη συγκεκριμένη ημερομηνία ένας ινδιάνος ονόματι Κουαντακένα από τη φυλή των Γουαμπανοάγκ "σύστησε" το ποπ-κορν σε κάποιους Βρετανούς αποίκους στο Πλίμουθ της Μασαχουσέτης.

Όσοι από τους Ευρωπαίους το δοκίμαζαν ενθουσιάζονταν. Λέγεται πως οι άποικοι έτρωγαν ποπ κορν κάθε πρωί, συνοδεύοντάς το με κρέμα και ζάχαρη. Αργότερα έγινε απαραίτητο συνοδευτικό στο δείπνο της Ημέρας των Ευχαριστιών. Το ποπ-κορν διαδόθηκε ακόμη περισσότερο τον 19ο αιώνα από υπαίθριους πωλητές σε πάρκα, πανηγύρια και καρναβάλια, όταν ο μέσος Αμερικανός άρχισε να έχει περισσότερο ελεύθερο χρόνο στη διάθεσή του.

Με την εξάπλωση της κινούμενης εικόνας, οι πλανόδιοι πωλητές έστησαν την πραμάτεια τους έξω από τους κινηματογράφους. Γρήγορα ήρθαν σε σύγκρουση με τους αιθουσάρχες, που δεν ήθελαν να αποσπάται η προσοχή των θεατών κατά τη διάρκεια της προβολής. Όταν, όμως, οι θεατές επέβαλαν τη θέλησή τους και συνόδευαν την προβολή της ταινίας με ποπ κορν, οι αιθουσάρχες αναγκάστηκαν να προσαρμοστούν στη νέα κατάσταση και πήραν στα χέρια τους τη διάθεση του προϊόντος, που τους απέφερε επιπλέον κέρδη.

Το ποπ κορν ήταν ένα αποκλειστικά γλυκό σνακ μέχρι την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Απέκτησε αλμυρή γεύση, εξαιτίας της έλλειψης ζάχαρης κατά τη διάρκεια του πολέμου. Αν και στη χώρα μας προτιμάται αλμυρό, στην Αμερική εξακολουθεί να καταναλώνεται πασπαλισμένο τόσο με ζάχαρη, όσο και με αλάτι. Οι Αμερικανοί κατέχουν την 1η θέση στην κατανάλωση ποπ-κορν, με μέση κατά κεφαλήν κατανάλωση 65 κιλών (!) ετησίως.

www.voltarakia.gr