Στην Κρήτη οι άνθρωποι πάντα το έτρωγαν το χιόνι... Πασπαλισμένο με ζάχαρη σ' ένα πιατάκι... Με πετιμέζι... Το καλοκαίρι το έβαζαν στις κανελάδες... Δε συμβαίνει, όμως, το ίδιο με το χαλάζι (κοκοσάλι) το οποίο οι προφορικές μας παραδόσεις ήθελαν να έχει μέσα "του κεραυνού το σίδερο"!

Όπως αναφέρει ο λαογράφος Γεώργιος Χουστουλάκης: "Στην Κρήτη οι γονείς άφηναν τα παιδιά τους να τρώνε λίγο χιόνι, μα δεν συνέβαινε όμως το ίδιο και με το κουκοσάλιο ή κοκοσάλιο, κοινώς χαλάζι!

-«Μην τρώτε κοπέλια κουκοσάλιο γιατί έχει μέσα του κεραυνού το σίντερο»!

Και ακόμα πιο μεσαρίτικη εκδοχή, ανέφερε:

-«Μην τρώτε κουκοσάλιο, γιατί έχει μέσα βροντότριχες»!

Το θυμάμαι και εγώ πολύ καλά που μου το έλεγαν οι γονείς μου, και μάλιστα πολύ μικρός είχα σπάσει και ένα δυό σβόλους με τα δόντια μου από κουκοσάλιο, μπας και καταφέρω επιτέλους να δω τι σόι «τρίχες» ήταν αυτές που είχε στο εσωτερικό του, και τι σίντερο, μα δεν έβλεπα τίποτα!

Όσον αφορά το πώς βρέθηκε το "σίντερο" μέσα σε κάθε κόκο από χαλάζι, οι γονείς μας, προσπαθώντας να μας το τεκμηριώσουν, έλεγαν πως επειδή πριν το χαλάζι έχουμε αστραπές βροντές, κεραυνούς κι αστροπελέκια, που περιέχουν σίντερο! Το σίντερο αυτό πέφτει στη γη μέσα στο χαλάζι!

Αυτό φυσικά ήταν λάθος, αλλά ταυτόχρονα το κουκοσάλιο είναι σκληρό, «σα σίντερο» και υπήρχε περίπτωση να σπάσουν τα δόντια των παιδιών, φόβος που δεν υπήρχε με το χιόνι...

Τώρα όσον αφορά τις «βροντότριχες» καταλήγουμε στην εκδοχή πως οι γονείς απλώς ήθελαν να αποτρέψουν τα παιδιά τους από το να τρώνε το χαλάζι για να μην κρυώσουν, για να μη σπάσουν τα δόντια τους, οπότε προσπαθούσαν να τα φοβίσουν και να τα κάνουν να το σιχαθούν. Δεν το κατάφερναν πάντα, βέβαια, αφού τα παιδιά έτρωγαν και το κουκοσάλιο καταχρηστικά βέβαια, μια και τους έμοιαζε και με... καραμέλα! Σάμπως είχαν τη δυνατότητα να έχουν μια γνήσια καραμέλα; Με την ίδια λογική έτρωγαν και το χαρούπι, έχοντας κατά νου πως έτρωγαν μια σοκολάτα"!