Στην κρητική γη υπάρχει ένα φυτό πολύτιμο, το μελισσόχορτο... Ανθίζει από το Μάιο και μπορούμε να το βρούμε ανθισμένο μέχρι και τον Ιούνιο. Του αρέσει το νερό, γι' αυτό και δεν προτιμά τα ξηρά εδάφη.

Μπορούμε να το πάρουμε από φυτώριο και να το έχουμε στη γλάστρα μας... Με το τρόπο αυτό έχουμε ένα πρώτης τάξεως αγχολυτικό ακριβώς δίπλα μας. Στους καιρούς που ζούμε, δε μπορεί, όλοι κάποια στιγμή θα το χρειαστούμε!

Όπως αναφέρει η μελισσοκόμος - εκπαιδευτικός Μαρία Δρούλου, το μελισσόχορτο περιέει πολυφαινόλες που βοηθούν στην καταπολέμηση βακτηρίων, τα οποία προκαλούν μολύνσεις, όπως ο στρεπτόκοκκος και τα μυκοβακτήρια και ευγενόλη που είναι φυσικό αναισθητικό και βοηθά στην ανακούφιση του πόνου των τραυμάτων.

* Το μελισσόχορτο χρησιμοποιείται ιατρικώς, σαν αφέψημα ή σε μορφή εκχυλίσματος. Χρησιμοποιείται σαν αγχολυτικό, ήπιο καταπραϋντικό ή κατευναστικός παράγοντας. Σε τουλάχιστον μία μελέτη, έχει βρεθεί ότι είναι αποτελεσματικό στη μείωση του άγχους.

* Ανακουφίζει την ένταση και το στρες, μειώνοντας έτσι την κατάθλιψη.

* Aσκεί τονωτική επίδραση στην καρδιά και το κυκλοφορικό σύστημα, προκαλώντας διαστολή των περιφερειακών αγγείων, μειώνοντας έτσι, την πίεση του αίματος.

* Το φυτό χάρη στην αντιβιοτική του δράση, βοηθά στην αντιμετώπιση του έρπητα του στόματος.

* Το μελισσόχορτο και τα παρασκευάσματά του, επίσης, έχουν δείξει ότι βελτιώνουν τη διάθεση και την πνευματική απόδοση.

* Το βότανο επίσης, ανακουφίζει το λείο μυϊκό ιστό της πεπτικής οδού, αποτελώντας ένα πολύ καλό χωνευτικό.

* Πρόσφατες έρευνες, έδειξαν ότι μια ημερήσια δόση του τσαγιού, μείωνε το οξειδωτικό στρες στο ακτινολογικό προσωπικό, το οποίο είχε εκτεθεί σε επίμονη ακτινοβολία χαμηλής δόσης κατά τη διάρκεια της εργασίας του.

* Το εκχύλισμα από μελισσοβότανο βρέθηκε επίσης να έχει εξαιρετικά υψηλή αντιοξειδωτική δράση.

* Bοηθά επίσης, στην ανακούφιση από τις εμμηνορροϊκές κράμπες.

Μέλισσα η φαρμακευτική – Melissa officinalis

Όπως αναφέρει η Μαρία Δρούλου, το μελισσόχορτο ανέκαθεν ήταν το αγαπημένο φυτό των μελισσοκόμων. Με το μελισσόχορτο τρίβουν τις κυψέλες ή τις αλοίφουν με κεραλοιφή από μελισσόχορτο. Την χρησιμοποιούν ως παγίδα για να πάνε εκεί οι μέλισσες από σμηνουργία.    

Το μελισσόχορτο ήταν γνωστό από τους πολύ αρχαίους χρόνους και χρησιμοποιείτο για πολλούς σκοπούς. Ο Διοσκουρίδης πρότεινε τα φύλλα του μελισσόχορτου για τις πληγές και πρόσθετε το φυτό στο κρασί για να θεραπεύσει διάφορες ασθένειες. Ο Πλίνιος το χρησιμοποιούσε για να σταματά τις αιμορραγίες.

Από το 10ο αι. αντιμετωπίζει άγχος - νευρικότητα

Κατά τον 10ο αιώνα, οι άραβες γιατροί το συνιστούσαν για την αντιμετώπιση του άγχους και της νευρικότητας.

Τα φύλλα έχουν μια ήπια μυρωδιά λεμονιού, που μοιάζει με εκείνη της μέντας. Τα φύλλα του είναι ωοειδή, οδοντωτά και έχουν χρώμα ανοιχτοπράσινο. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού εμφανίζονται μικρά λευκά άνθη γεμάτα με νέκταρ. Τα λευκά λουλούδια προσελκύουν τις μέλισσες, εξ ου και το όνομα του γένους «Melissa».

Η γεύση του προέρχεται από την κιτρονελλάλη (citronellal) (24%), τη γερανιάλη (geranial) (16%), τον οξικό λιναλυλεστέρα (linalyl acetate) (12%) και το καρυοφυλλένιο (caryophyllene) (12%).

Τα φύλλα μπορούν να συλλέγονται 2-3 φορές το χρόνο από τον Ιούνιο μέχρι το Σεπτέμβριο. Τα συλλέγουμε κόβοντας τους νεαρούς βλαστούς, όταν φτάσουν σε μήκος 30 cm περίπου.

Με τους βλαστούς αυτούς μπορούμε να φτιάξουμε αιθέριο έλαιο (που είναι πολύ ακριβό) και βάμμα, ωστόσο, εμείς μέχρι να φτάσουμε στις προχωρημένες αυτές τεχνικές, μπορούμε να αποξηράνουμε μελισσόχορτο και να το πίνουμε ως αφέψημα. Η διαδικασία της αποξήρανσης και φτιαξίματος του αφεψήματος είναι όμοια με αυτή του χαμομηλιού...

www.voltarakia.gr