Γνωρίζουμε πως πολλά από τα επίθετα φίλων μας, ίσως και το δικό μας, προέρχονται από το επάγγελμα που έκαναν οι πρόγονοι μας;

Το διαπιστώσαμε, ενώ κάναμε ένα βολταράκι νοερό στις εμπορικές γειτονιές που υπήρχαν στο παλιό Ηράκλειο, με τη βοήθεια του βιβλίου του Δημήτρη Σάββα: "Λες και ήταν χθες - Μνήμες από το παλιό Ηράκλειο" που κυκλοφόρησε το 2010 από τις εκδόσεις της Βικελαίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης.

* Βαγενάς και Bουτσάς ήταν ο βαρελάς...
Τα βαρέλια είχαν τότε μεγάλη πέραση, καθώς δεν είχε κάνει ακόμα την επέλασή του το πλαστικό. Τα "βαρελάδικα" ή "βαγενάδικα" βρίσκονταν γύρω από την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, εκεί όπου σήμερα βρίσκονται τα ουζερί. Οι βαρελάδες ή βαγενάδες λεγόταν και βουτσάδες...

* Τερζής ήταν ο ράφτης...
Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, στη σημερινή λεωφόρο Καλοκαιρινού (από την οδό Ίδης μέχρι τη συμβολή της με την οδό Αγίου Μηνά) υπήρχαν τα Τερζίδικα. Τερζής, στα τουρκικά σημαίνει ράπτης ανδρικών κρητικών ενδυμάτων. Άλλοι ονομασία είχαν οι ράφτες που έφτιαχναν "φράγκικα" παντελόνια...

* Κουγιουμτζής ήταν ο χρυσοχόος...
Κουγιουμτζής, επίσης στα Τούρκικα, είναι ο χρυσοχόος. Και τα κουγιουμτζίδικα, δηλαδή τα χρυσοχοεία, ήταν εγκατεστημένα στην ίδια περιοχή με τα Τερζίδικα.

* Ταμπάκης ήταν ο βυρσοδέψης...
Στην παραλιακή διασώζονται τμήματα κτηρίων στα οποία λειτουργούσαν τα ταμπακαριά ή αλλιώς βυρσοδεψεία. Και οι άνθρωποι που εργάζονταν σ' αυτά ασχολούνταν με την επεξεργασία δερμάτων και λέγονταν βυρσοδέψες ή ταμπάκηδες.

* Ντερμιτζάκης ή Δερμιτζάκης ήταν σιδεράς...
Ακόμα και σήμερα για να προσδιορίσει κάποιος συγκεκριμένο σημείο της πόλης του Ηρακλείο λέει: "Στα ντερμιτζίδικα". Τα ντερμιτζίδικα ήταν οι χώροι εργασίας των σιδεράδων. Διέθεταν ποικιλία αγαθών και ήταν οι ντερμιτζήδες πολυπληθής εργατική τάξη. Τα πάνω Ντερμιτζίδικα βρίσκονταν γύρω από την οδό Κόσμων, τα κάτω ντερμιτζίδικα γύρω από την οδό Βουρβαχών και τα μεσακά γύρω από την Μονής Οδηγητρίας.

* Μπιτσαξάκης ήταν ο μαχαιράς...
Στο μέσον της 1821 υπήρχαν τα Μπιτσαξίδικα, δηλαδή τα εργαστήρια κατασκευής μαχαιριών. Και την ονομασία τους είχαν λάβει από την τουρκική λέξη μπιτσάκ που σημαίνει μαχαίρι...

Και δύο που εντοπίσαμε εκτός βιβλίου...

* Αμπατζής και Μπεζεστένης ήταν οι υφασματέμποροι...

Η δουλειά των αμπατζήδων ήταν να γυρνούν στα χωριά, να πουλάνε το ύφασμα από αμπά και συγχρόνως να ράβουν «αμπάδες», δηλαδή κάπες για αγρότες και βοσκούς.

Το Μπεζεστένι στα τούρκικα είναι η υφασματαγορά.

www.voltarakia.gr

Φωτογραφία:  Λεωφόρος Καλοκαιρινού, FRED BOISSONNAS 1920