Αν ρωτήσουμε ένα νέο άνθρωπο ή ένα παιδί τι είναι αυτό που εικονίζεται στη φωτογραφία θα μας πει: "πιθάρι" ή "γλάστρα". Στην πραγματικότητα, όμως, είναι κάτι άλλο. Πρόκειται για τη λαδοκουρούπα των παλιών, που χρησίμευε στα αγροτικά νοικοκυριά ως δοχείο αποθήκευσης του λαδιού.

Για την ακρίβεια, όπως μας ενημερώνει ο λαογράφος Γεώργιος Χουστουλάκης, αυτό το πήλινο δοχείο ήταν μια λύση ανάγκης για όσους δε μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά την αγορά λαδοπίθαρου.

Τα νέα ζευγάρια συνήθως "βολεύονταν" με την λαδοκουρούπα μέχρι να μπορέσουν να πάρουν το δικό τους πιθάρι. Και όταν αυτό συνέβαινε, η παλιά λαδοκουρούπα αποκτούσε μια νέα χρήση. Ποια ήταν αυτή;

Μας τα λέει όλα αναλυτικά ο κ. Χουστουλάκης, που αναφέρει:

"Ένα δοχείο πήλινο, υπήρχε στα περισσότερα φτωχά σπίτια, τότε που το νεαρό ζευγάρι, δεν είχε ακόμα αποκατασταθεί οικονομικά, και τη θέση της λαδοκουρούπας, να πάρει αργότερα το πιθαράκι, ή εν καιρώ, το μεγάλο λαδοπίθαρο!

Ήταν το δοχείο φύλαξης λαδιού της γιαγιάς και του παππού, και επάνω της έβαζαν ένα πέτρινο πλακάκι ή ένα πιατάκι για προφύλαξη από τα ποντίκια και άλλα βλαβερά "έχνη" του Θεού!

Το λάδι το έβγαζαν με ένα αυτοσχέδιο μικρό ντενεκάκι με ένα σύρμα στριμμένο για χερούλι, το οποίο και κρεμόταν στο χερούλι της λαδοκουρούπας! Με αυτό γέμιζαν το λαδικό ή έριχναν στο λύχνο, ή στο καντηλάκι.

Στη περίπτωση που η οικονομική κατάσταση του ζευγαριού βελτιωνόταν, και το λάδι έμπαινε πια στο πιθάρι, η λαδοκουρούπα θα φιλοξενήσει τα κλασικά λοδοτύρια! Μπορούσε όμως να είναι χρήσιμη και για άλλα πράγματα, όπως να διατηρήσει τη γλίνα του χοίρου, τις σταφιδολιές, τα σίγλινα κλπ.

Εμείς τη βρήκαμε σε κελάρι παλιού σπιτιού και σας τη παρουσιάζουμε!
Έτσι για να μην ξεχνάμε εμείς, και να γνωρίζουν και οι άλλοι που δεν τα πρόλαβαν"...

Φωτογραφία: Γεώργιος Χουστουλάκης