Αυτή την περίοδο βγαίνουν οι φρέσκιες πατάτες. Στη γεύση τους είναι λίγο πιο γλυκές από τις παλιές, αλλά και πιο νόστιμες, όπως συμβαίνει με καθετί φρέσκο! Η πατάτα είναι γνωστή και ως "γεώμηλο". Σήμερα δε μπορούμε να φανταστούμε το τραπέζι μας χωρίς αυτήν, όμως κάποτε η πατάτα στην Ευρώπη ήταν γεύση άγνωστη!

Πρόκειται για ένα φυτό ιθαγενές των υψιπέδων του Mεξικού, του Περού, της Xιλής και της Kολομβίας. Ο ισχυρός πολιτισμός των Ίνκας βασίστηκε στην πατάτα. Όταν οι Ισπανοί κατέστρεψαν τον πολιτισμό τους, έφεραν την πατάτα στην Ευρώπη.

Οι πατάτες άλλαξαν την πορεία της ιστορίας στη γηραιά ήπειρο, καθώς βοήθησαν τις βόρειες χώρες με τα φτωχά εδάφη, να παράγουν αρκετά τρόφιμα για να θρέψουν μεγαλύτερους πληθυσμούς. Ιδιαίτερα στα δύσκολα χρόνια των πολέμων οι πατάτες έσωσαν πολλούς ανθρώπους από την ασιτία.

Έπρεπε να την κλέψουμε για να καταλάβουμε την αξία της!

Στην Ελλάδα την πατάτα την έφερε ο πρώτος Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας. Στην αρχή καλλιεργήθηκε σε περιορισμένη κλίμακα, πειραματικά, στην περιοχή της Tίρυνθας. Λέγεται μάλιστα ότι ο Ιωάννης Καποδίστριας, λόγω της επιφυλακτικότητας των Ελλήνων προς το νέο τρόφιμο, τις κλείδωνε σε αποθήκες τις οποίες εσκεμμένα άφηνε αφύλακτες τη νύχτα, ώστε να μπορεί ο λαός να τις κλέψει νομίζοντας ότι είναι πολύτιμες.

Το κόλπο του Καποδίστρια έπιασε! Οι πατάτες άρχισαν να κλέβονται, να φυτεύονται και οι Έλληνες άρχισαν να τις δοκιμάζουν. Σήμερα είναι το πιο δημοφιλές λαχανικό στην χώρα μας. Μικροί και μεγάλοι το αγαπούν και το γεύονται καθημερινά είτε σκέτο (πατάτες βραστές, ψητές ή τηγανητές), είτε ως βάση πολλών φαγητών (πατατοσαλάτα, ψητό, μουσακάς, λαδερά, κ.α.).

Τα μωρά πατατάκια των Μαλίων

Για όλα τα παραπάνω η έμπνευση ήρθε από τη φωτογραφία του πατατοχώραφου στα Μάλια που αλιεύσαμε από το προφίλ του παραγωγού Μανώλη Αργυρού στο facebook. Γυρίσαμε, λοιπόν, με νοσταλγία 35 χρόνια πίσω, πάλι τέτοια εποχή... Όταν ήμασταν παιδιά και βρισκόμαστε στα χωράφια των κουμπάρων μας στα Μάλια... Έβγαζαν οι μεγάλοι τις πατάτες και συνέλεγαν προς πώληση τις μεσαίες και μεγάλες μόνο. Τα πιο ωραία, τα πιο μικρά στρογγυλά πατατάκια, τα άφηναν παραπονεμένα μέσα στ' αυλάκια και προχωρούσαν...

Πηγαίναμε εμείς τότε ως παιδιά και μαζεύαμε τα πατατάκια "τα μωρά" (έτσι τα λέγαμε) για να μας τα ψήνει η μαμά μας ολόκληρα στο φούρνο που μας άρεσαν. Αχ... τι ωραίες εποχές!

www.voltarakia.gr