Υπάρχει μια παλιά ελληνική ταινία με το Θανάση Βέγγο. Ο αγαπημένος πρωταγωνιστής, υποφέρει από την πείνα και μες στην απελπισία του προτείνει στον συμπρωταγωνιστή του: "Πάμε στην Κρήτη να φάμε... χαρούπια"!

Η συγκεκριμένη ατάκα αντικατοπτρίζει μια πραγματικότητα του παρελθόντος μας. Όταν στην υπόλοιπη Ελλάδα επί Κατοχής και όχι μόνο οι άνθρωποι λιμοκτονούσαν, στην Κρήτη δε σημειώνονταν θάνατοι από ασιτία και βασικός λόγος ήταν η πληθώρα των χαρουπιών! Τα χαρούπια ήταν βασική τροφή των προγόνων μας. Ήταν η σοκολάτα των παππούδων μας...

Οι μνήμες της φτώχιας είναι, ως φαίνεται, η αιτία που το χαρούπι - παρά τη μεγάλη διατροφική του αξία - παραγκωνίστηκε εντελώς από το τραπέζι μας. Οι νεότεροι δεν το γνώρισαν καν, επειδή έφερνε άσχημες αναμνήσεις στους γονείς τους, όμως τα τελευταία χρόνια το χαρούπι επιστρέφει! Το μεγαλύτερο προσόν του είναι η υψηλή περιεκτικότητα σε ασβέστιο, σε ποσότητα τρεις φορές μεγαλύτερη από εκείνη του γάλακτος και μάλιστα στην πλέον απορροφήσιμη μορφή για τον ανθρώπινο οργανισμό.

Για το λόγο αυτό το χαρούπι και τα παράγωγά του (χαρουπάλευρο, χαρουπόμελο) είναι ιδανικά για γερά κόκαλα: Για αθλητές, για πάσχοντες από οστεοπόρωση, για τον καθένα. 

www.voltarakia.gr

Φωτογραφία: Στέφανος Ραπάνης - Image Photo Services