Στο τελευταίο μας βολταράκι στην εξοχή συναντήσαμε ένα νόστιμο μεζέ, αλλά δεν τον... μαζέψαμε! Οι προφορικές παραδόσεις του τόπου μας λένε πως οι παπαδούλες μαζεύονται και τρώγονται αποκλειστικά αμέσως μετά την πρώτη βροχή του Φθινοπώρου.

Όσο ο καιρός περνάει και αρχίζει η αναπαραγωγή τους, βγάζουν μια άσχημη μυρωδιά, η οποία προφανώς εξασφαλίζει τη διαιώνιση του είδους...

Οι παπαδούλες, χοχλιοί που είναι γνωστοί και ως μπουμπούρες ή αμπουμπούρες, μοιάζουν με εκείνα τα γαλλικά σαλιγκάρια που τρώνε μετά μανίας έτεροι Ευρωπαίοι σαλιγκαροφάγοι, οι Γάλλοι, αλλά είναι μικρότερα σε μέγεθος.

Κρύβονται μέσα στο χώμα, εκεί που τα εδάφη είναι μαλακά και με την πρώτη βροχή ξυπνούν από την καλοκαιρινή τους νάρκη. Ακριβώς τότε είναι η ώρα για να μαζέψουμε αυτά τα σκουρόχρωμα σαλιγκάρια, να τα πλύνουμε καλά από τα χώματα και να τα μαγειρέψουμε κατά κανόνα στιφαδάκι! Πρόκειται για πολύ νόστιμο μεζέ, αλλά μόνο αν τον πετύχουμε ακριβώς εκείνη τη στιγμή.

Ακολουθεί η εποχή της αναπαραγωγής τους, οπότε και βγάζουν μια άσχημη μυρωδιά. Η μυρωδιά αυτή εμποδίζει τη συλλογή και την κατανάλωσή τους, με αποτέλεσμα να διασφαλίζεται η... επιβίωσή τους! Η φύση, βλέπετε, έχει τον τρόπο της για να διασφαλίζει κάποια πράγματα...

Α! Και κάτι άλλο που ξεχάσαμε να σας πούμε για τις παπαδούλες: Το όστρακό τους είναι πιο μαλακό από εκείνο των γνωστών χοχλιών (των χοντρών που κάνουμε μπουμπουριστούς και των λιανών που γιαχνίζουμε με τα κολοκυθάκια), με αποτέλεσμα να βγαίνουν πολύ πιο εύκολα απ’ αυτό μετά που θα
μαγειρευτούν.

www.voltarakia.gr

Φωτογραφία: Στέφανος Ραπάνης - Image Photo Services