Περπατώντας στο Ηράκλειο, όταν βρέχει, αντικρίζουμε αρκετούς ανθρώπους με σπασμένες ομπρέλες. Συναντούμε και πολλές σπασμένες ομπρέλες στα καλαθάκια των απορριμμάτων.

Η ποσότητα των σπασμένων ομπρελών είναι τέτοια που έχει κάνει το μυαλό μας ν’ αρχίσει να... τρέχει: Σκεφτόμαστε ότι όχι και πολλές δεκαετίες πριν η έννοια του σκουπιδιού δεν υπήρχε. Υπήρχαν αθάνατες ελληνικές ομπρέλες, τις οποίες πληρώναμε λίγο παραπάνω, αλλά συνήθως χρησιμοποιούσαμε για πολλά – πολλά χρόνια. Ενίοτε και για μια ολόκληρη ζωή!

Σήμερα όχι μόνο οι ομπρέλες, αλλά και ένα σωρό άλλα πράγματα, έχουν γίνει αναλώσιμα. Διαρκούν ελάχιστα και κοστίζουν λίγο, με αποτέλεσμα να μας συμφέρει περισσότερο να τα πετάξουμε παρά να μπούμε στον κόπο να τα επισκευάσουμε.

Όμως, η επιλογή «πετάω και αγοράζω ξανά» είναι καταστρεπτική: Μετατρέπει αγαθά με αξία σε κάτι ευτελές, το οποίο επιπροσθέτως χρυσοπληρώνουμε για να ξεφορτωθούμε. Γιατί ας μην ξεχνάμε πως όσο περισσότερα σκουπίδια παράγουμε τόσο μεγαλύτερο είναι το οικονομικό και περιβαλλοντικό κόστος της διαχείρισής τους.

www.voltarakia.gr

Φωτογραφία: Στέφανος Ραπάνης - Image Photo Services