Σε ένα από τα βολταράκια μας στα ορεινά του Αμαρίου Ρεθύμνου συναντήσαμε ένα έρημο αρχοντόσπιτο... Η πόρτα του ήταν ανοιχτή και έμοιαζε να μας προσκαλεί να το επισκεφτούμε. Το πράξαμε όντως!

Στη μεγάλη του αυλή μας περίμενε μια παραστιά που όμοιά της δεν έχουμε ξαναδεί. Με μέγεθος μικρού δωματίου είχε να προσφέρει ένα σωρό ευκολίες στη νοικοκυρά του σπιτιού:

* Πέτρινα πεζούλια για να ξαποσταίνει όσο μαγείρευε. Οι νοικοκυρές παλιά δεν άφηναν το φαγητό να ψήνεται μόνο του... Αν όχι η ίδια, μια μάνα, μια πεθερά, μια κόρη, πάντα "συντρόφευε" το φαγητό ενώ ψηνόταν. Το "αφουγκραζόταν", το μύριζε, το δοκίμαζε και μπορούσε εγκαίρως να προσθέσει νεράκι, αλάτι -αν χρειαζόταν- μα πάνω απ' όλα να το κατεβάσει εγκαίρως από τη φωτιά. Σε εποχές ανέχειας το να καεί το φαγητό, όσο φτωχικό κι αν ήταν αυτό, ήταν μια πολυτέλεια που δεν "άντεχαν" τα αγροτικά νοικοκυριά...

* Εκτός από τα πεζούλια διέθετε και μια άλλη ευκολία η μοναδική παραστιά που ανακαλύψαμε: Ένα πέτρινο ντουλάπι, μέσα στο οποίο η νοικοκυρά ακουμπούσε τα χρειαζούμενά της για το μαγείρεμα...

Η στεγασμένη - υπαίθρια παραστιά ήταν τόσο μεγάλη που μπορούσε κανείς να έχει εκεί τα ξύλα του, αλλά και το κουτσούρι που χρησίμευε παλιά για τον τεμαχισμό του κρέατος...

Και ούτε κάπνα μέσα στο αρχοντικό, ούτε γρουσουζιές, ούτε τίποτα!

www.voltarakia.gr

Φωτογραφία: Στέφανος Ραπάνης - Image Photo Services