Τα κοκοράκια των παιδικών μας χρόνων ήταν εκεί μπροστά μας: Μοστράριζαν το κόκκινο χρώμα τους επιδεικτικά και ήταν σαν να μας καλούσαν να τα γνωρίσουμε από την αρχή, τρεις δεκαετίες μετά...

Τα αγοράσαμε τα κοκοράκια. Ξετυλίξαμε με ανυπομονησία την διαφανή συσκευασία και αφήσαμε τον εαυτό μας να ταξιδέψει πίσω σε μιαν άλλη εποχή... Στην εποχή που το γλειφιτζούρι -κοκοράκι ήταν λιχουδιά μοναδική!

Στην εποχή που το κοκοράκι ήταν must είδος προς πώληση σε κάθε γιορτή και πανηγύρι... Στην εποχή που άνοιγε η τσάντα της γιαγιάς και τα παιδιά μάτια γούρλωναν μέχρι να αποκαλυφθεί το περιεχόμενό της...

Θα είχε άραγε γλειφιτζούρι - κοκοράκι ή μήπως... Ή μήπως τα άλλα αγαπημένα γλειφιτζούρια, που είχαν γεύση φράουλα και ατού το σφύριγμα; Τα θυμάστε; Με την τρύπα στην επάνω μεριά και το εσωτερικό πλαστικό καλαμάκι, που μας εξασφάλιζε γλυκασιά και μουσική μαζί; Θυμόμαστε τα παιδιά της γειτονιάς να ξεκινάμε την κατανάλωση του συγκεκριμένου γλειφιτζουριού ανάποδα (!) προκειμένου να μη λειώσει γρήγορα η τρύπα της κορυφής που μας εξασφάλιζε το σφύριγμα...

Αχ... τι ωραίες αναμνήσεις!

Αλλά μας ήρθαν κι άλλες... Πιο έντονη απ' όλες ήταν εκείνα τα καραμελοτσιχλάκια που έσκαγαν στο στόμα και πωλούνταν σ' ένα ροζ παραλληλόγραμμο φακελάκι! Τα βάζαμε στο στόμα και τα νοιώθαμε να σκάνε σαν ποπ-κορν, μέσα στο στόμα μας μόλις ξεκινούσαν να ζεσταίνονται! Αυτές οι μικρές εκρήξεις μέσα στο στόμα ήταν ανεπανάληπτες: Γαργαλιστικές, αρωματικές, διεγερτικές όλων των αισθήσεων...

Αυτό το κοκοράκι μας ταξίδεψε τόσο ωραία στις παιδικές μας αναμνήσεις που νοσταλγήσαμε ακόμα και τις γλυκές γεύσεις που δεν μας "τρέλαιναν" και πολύ όταν είμαστε μικροί... Νοσταλγήσαμε, λοιπόν, τα τσιγάρα - τσίχλες (άραγε ποιος είχε δώσει άδεια για την κυκλοφορία τους;) και τις καραμέλες πόλο, αυτές τις λευκές με την τρύπα στη μέση. Κυκλοφορούν ακόμα άραγε;

www.voltarakia.gr

Φωτογραφία: Στέφανος Ραπάνης - Image Photo Services